علیرضا محمودی ایرانمهر که یکی از ۴۰ کاندیدای اولین دوره «جایزه داستان تهران» بود، درباره برگزاری این جشنواره میگوید: من فکرمیکنم در جامعه ما که به شدت سطح مطالعه پایین است و مردم از ادبیات دورهستند، هر حرکتی در حوزه کتاب و ادبیات یک کار ارزشمند محسوب میشود.
نویسنده کتاب «ابرصورتی» درخصوص چرایی حضور خود در این رقابت نیز میافزاید: من معمولا در حرکتهای ادبی که درصدی از سلامت در آنها وجود دارد، شرکت میکنم. در مورد جایزه داستان تهران هم این مساله صدق میکرد، ضمن اینکه این جایزه جذابیت مالی هم داشت و مبلغ جایزهاش زیاد بود و نویسندهها هم که معمولا آدمهای بیپولی هستند! البته تقریبا برایم مسجل بود که جایزهای نخواهم برد، اما درصد کوچکی هم احتمال میدادم که ممکن است چنین جایزهای به من برسد.
او میگوید: در طول سالهای زندگیام همواره در هر حرکتی که به اسم داستان روی داده، با عناوین مختلفی شرکت کردهام، صرفا به این دلیل که فکر میکنم گرم نگه داشتن این فضا به همه ما کمک میکند. این فانوسی است که دارد پت پت میکند و خاموش میشود و هرکس بتواند کمی نفت درآن بریزد و آن را روشن نگه دارد، برای خودش و برای همه ما خوب است. ادامهٔ مطلب…
