تابستان فصل رسیدن است. برای آن‌ها که چیزی کاشته‌اند وقت صبر، برای آن‌ها که درس خوانده‌اند وقت فراغت و برای آن‌ها که رویا بافته‌اند وقت برداشت است.
تابستان همه کاری می‌شود کرد، می‌شود بی‌نگرانی از افتادن آفتاب ساعت‌ها در شهر راه رفت، بدون دغدغه‌ی گم شدن ساعت‌ها در بیابان راند، بی‌ترس از خنکای عصر ساعت‌ها در کنار ساحلی به آب زد. می‌شود بدون ترس ساعت‌ها نشست و هیچ کاری نکرد. ساعت‌هایی که در باقی سال از آدم می‌گذرند و اضطراب می‌آورند. تابستان کش می‌آید تا آدم هر کاری را به‌غایت انجام بدهد، بدون بهانه‌ی روزهای کوتاه و حوصله‌ی کوتاه.
تابستان فصل رسیدن رویاها است. رویاهایی که در پاییز بذرشان پاشیده شده در زمستان به خواب زمستانی رفته‌اند در بهار جوانه زده‌اند و حالا دیگر وقتش رسیده که به بار بنشینند و میوه بدهند و زندگی‌مان را رنگی‌تر کنند، بهتر، شادتر، موفق‌تر. همه‌ی سال به برنامه‌ریزی گذشته که در تابستان سفر برویم، مهارتی را در خودمان تقویت کنیم، کاری را که بلد نبودیم یاد بگیریم. حتی برای آن‌ها که سن‌شان سال‌ها است از یاد گرفتن گذشته، تابستان وسوسه‌ی کارهای فراموش‌شده است، سفرهای نرفته، کارهای نکرده و گرد و خاک گرفتن از آرزوهای قاب‌گرفته. تابستان فصل رنگ‌ها و طعم‌ها و شادی‌های کوچک است.
درباره‌ی این شماره:
یک اول تیرماه کوتاه‌ترین شب سال را به بلندترین روز سال پیوند می‌دهد. بلندترین شب سال، یلدا، را با دور‌همی و تفال و داستان‌خوانی تمام و کمال به‌جا می‌آوریم. اما تکلیف کوتاه‌ترین شب سال چه می‌شود؟ شاید همان‌قدر که طولانی‌ترین شب سال می‌طلبد که دور هم بنشینیم و داستان‌های بلند بشنویم، کوتاه‌ترین شب سال موقعیتی برای خلق داستان‌های کوتاه باشد و شاید برای همین است که روز آخر بهار را به‌عنوان روز بین‌المللی داستان کوتاه برگزیده‌اند. به همین مناسبت از نویسندگان دعوت کردیم داستان‌هایی کوتاه‌تر از همیشه برای مخاطبان داستان بنویسند؛ داستان‌هایی به کوتاهی کوتاه‌ترین شب سال.
در کنار این داستان‌های کوتاه و خواندنی، هجده هایکو هم هدیه‌ی ویژه‌نامه‌ی تابستانی داستان است برای شما. بعد از هایکوهای بهاری و پاییز‌ی در شماره‌های سال گذشته، این بار نوبت هایکوهای تابستانی است؛ تصویرهایی کوتاه، زنده و پر از حس و حال از شاعران گوشه و کنار دنیا که قرار است طعم خوش تابستان را در کام‌تان
ماندگارتر کنند.
دو شماره‌ی پیش روی مجله را با محوریت ادبیات و فرهنگ ژاپن گرد آورده‌ایم. مخاطبان داستان به خاطر دارند که سال گذشته نیز ویژه‌نامه‌ی تابستانی داستان را به معرفی ادبیات حوزه‌ی بالکان اختصاص دادیم و این روند را برای معرفی بیشتر ادبیات حوزه‌های مختلف جغرافیایی در شماره‌های دیگری از مجله ادامه خواهیم داد. ادبیات ژاپن هرچند شاید در نگاه اول بیشتر با شعر و به‌ویژه قالب هایکو در ذهن تداعی می‌شود، اما ژاپنی‌ها در حوزه‌ی نثر هم از گذشته‌های دور تاکنون میراث گرانبهایی برای عرضه به جهان ادبیات دارند. همان‌طور که در دهه‌های اخیر نویسندگان بزرگی به جهان معرفی کرده و جوایز ادبی مهمی را از آن خود کرده است. در بخش‌های مختلف این شماره از داستان و زندگی‌نگاره گرفته تا ناداستان و جستار نمونه‌هایی از ادبیات ژاپن را از دیرباز تاکنون پیش روی شما نهاده‌ایم. در این میان شاید یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها «تابستان شب‌هایش زیباست» در بخش درباره‌ی زندگی است. برش‌هایی از دست‌نوشته‌های یک ندیمه‌ی دربار که نزدیک به هزار سال پیش در قالب یادداشت‌هایی پراکنده نگاشته شده‌اند. نوشته‌هایی که شاید قرار بوده روایت‌هایی روزمره از زندگی یکنواخت یک ندیمه باشند اما با چنان دسته‌بندی‌ها، جزئیات و توصیفات دقیقی همراه‌اند که بی‌شباهت به یادداشت‌های یک نویسنده‌ی حرفه‌ای پیش از نگارش یک داستان یا رمان نیستند. خواندن این متن برای همه‌ی مخاطبان اعم از آن‌ها که خود دستی در نوشتن دارند یا کسانی که صرفا از خواندن یک متن خوب لذت می برند خالی از لطف نخواهد بود.
در آماده‌سازی مطالب ویژه‌نامه‌ی ژاپن از همراهی‌ها و مشورت‌های آقای عباس حسین‌نژاد نیز تشکر ویژه‌ای داریم.
سه نیمه‌های تیرماه عید سعید فطر را پیش رو داریم. «گرگیعان» در بخش درباره‌ی زندگی درباره‌ی شور و حال مراسم ماه مبارک رمضان و عید فطر در یکی از شهرهای جنوبی کشور است. این زندگی‌نگاره با تصاویر زنده‌ای که ترسیم می‌کند نمونه‌ای از یک متن خوب بومی است. خواندن این متن را در حال و هوای روزهای رمضان از دست ندهید.
چهار دوازدهم تیرماه یکی از روزهای تلخ تقویم در یاد و خاطر همه‌ی ایرانیان است. پرتاب موشک ناو جنگی آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران و از دست رفتن دویست‌و‌نود نفر از هموطنان‌مان در این حادثه. «به مقصد آسمان» روایتی است از این حادثه‌ی تلخ، بیست‌وهشت سال پس از وقوع آن، بر اساس گفت‌وگوهایی با ساکنین جزیره‌ی هنگام. روایت‌هایی مستند که برای نخستین بار منتشر می شود.
پنج از این شماره در بخش پایان خوش سرفصل جدیدی را با عنوان «سبک‌خانه» و در قالب کمیک آغاز کرده‌ایم. مخاطبان قدیمی داستان به خاطر دارند که سال اول انتشار مجله مجموعه‌ای به نام «درک کمیک» را منتشر می‌کردیم که رویکردی آموزشی را در حوزه‌ی کمیک دنبال می‌کرد و با استقبال گسترده‌ی علاقه‌مندان کمیک روبه‌رو شد. در طول این سال‌ها مخاطبان مجله درخواست‌های زیادی برای ارائه‌ی مجموعه‌ای با فضای مشابه داشته‌اند. سبک‌خانه پاسخی است به این درخواست. مجموعه کمیک‌هایی به قلم مت مدن، طراح آمریکایی، که شیوه‌های مختلف روایت را به تصویر می‌کشد.
