یک داستان را به چند روش می‌شود تعریف کرد؟ از چند زاویه؟ با چند لحن و ریتم و نگاه و سبک؟ در چند بستر زمانی و مکانی؟ این شکل و شیوه، این راهی که برای «روایت» انتخاب می‌کنیم، چه تاثیری روی داستان و مواجهه‌ی مخاطب با آن می‌گذارد؟ آیا داستان از نحوه‌ی روایتش قابل تفکیک است؟ریموند کنو، نویسنده و شاعر فرانسوی، در سال ۱۹۴۷ کتابی منتشر کرد با عنوان «تمرین‌هایی در سبک» که در آن یک داستان کوتاه چندسطری را به نودونه شیوه یا سبک مختلف روایت کرد. کتابی که حدود شش دهه بعد، منبع الهامی شد برای مت مدن، طراح آمریکایی، تا تلاش کند معادلی برای آن در جهان روایت تصویری یا کمیک بیافریند. حاصل کار کتابی شد با همان عنوان کتاب کنو که گزیده‌ای از صفحاتش را در هر شماره خواهید دید. هر صفحه یک شیوه از روایت تصویری را برای داستان بسیار ساده‌ای که در صفحه‌ي روبه‌رو می‌بینید، به نمایش می‌گذارد.
