داستان

ساختمان‌ها و خانه‌ها بدون آدم‌ها وجود ندارند، مصالح بنایی‌اند که روی هم چیده شده‌‌اند؛ درها و پنجره‌ها و آجرها، کاشی‌ها و کاغذدیواری‌ها. ساختمان‌ها بدون آدم‌ها مثل غارهاى عصر حجرند، شاید نزدیک‌تر به ما باشند و هر روز دور و برمان می‌بینیم‌شان اما ساختمان‌های متروکه همان حال را به ما می‌دهند، حالِ تاریخی که دور است و باید در کتاب‌ها دنبالش گشت. ساختمان‌های متروکه‌ی بدون آدم، تاریخ را دوباره می‌نویسند، با سکوت‌هایی که در راهروهایشان است، با پژواکی که در کاشی‌های حمام حبس شده، با خواب‌هایی که آدم‌ها در آن خانه‌ها دیده‌اند.