داستان

زمانی بود که هنوز موسسه‌ها این‌قدر بزرگ نشده بودند، هنوز به‌جای «سیستم»، آدم‌ها اصلِ کار بودند. هنوز وقتی وارد اداره‌ای می‌شدی و کارَت به مشکل می‌خورد، نمی‌شنیدی «سیستم‌مان اجازه نمی‌دهد.» آن زمان ناشرها هم دستگاه‌هایی نبودند که از یک طرف‌شان متن وارد شود و از طرف دیگر کتابِ چاپ‌شده بیرون بیاید؛ زمانی که هنوز نویسنده‌ها برای ناشرها چیزی بیش از یک اسمِ بی‌معنا روی کتاب بودند. زمانی که نویسنده‌ها می‌توانستند طرح‌های جلدشان را خودشان انتخاب کنند، می‌توانستند طراح جلد کتاب‌شان را هم از نزدیک ببینند و با او صحبت کنند. زمانی که نویسنده‌ها حق داشتند بگویند که این طرح جلد مال کتاب آن‌ها هست یا نه، بگویند همین طرح جلد خوب است یا باید عوض شود. زمانی که کتاب، موجود یک‌پارچه‌ای بود که می‌توانستی مطمئن باشی ناشر و نویسنده و طراح جلد، سر تک‌تک جزئیات آن باهم به توافق رسیده‌اند. طرح‌جلدهایی که از آن زمان به‌جا مانده‌اند، احتمالا کمتر به سودآوری و بیشتر به ادبیات مربوط بوده‌اند. شاید به همین‌خاطر است که بین طرح‌جلدهای آن زمان و تصور خواننده‌ها از محتوای کتاب، رابطه‌ی یک‌به‌یکی وجود دارد. شش طرحی که در ادامه می‌بینید، مال همان زمان است.
نسخه‌ی کامل این مطلب در سال ۲۰۱۱ با عنوان در سایت Flavor wire منتشر شده است.