روضه بهانه و اصل مقصود انتشار تربيت و معلومات اسلامي در توده مردم بود. گذشته از منبر واعظها كه نصف بيشتر اوقات روضه را اشغال ميكرد، همان روضهخوانها و ذاكرين هم مطالبي براي مردم ميگفتند كه مايه پرورش افكار و اخلاق آنها بود.
روضهخوان در مسجد یا تکیه ماجرای کربلا را به نظم و آواز میخوانده، نکتههای تاریخی و حدیث میگفته و حتی گاهی به کنایه، سخنی در اعتراض به دستگاهِ حکومتگر جابر میگفته و اشقیای زمانه را در قالب شمر و ابن سعد بازمیساخته است.
برو ای شمر کم گو این فسانه / که گیرد آتش خشمم زبانه
مکن تهدیدم از کشتن که ما را / شهادت شد حیات جاودانه
