۱۳۲۸، سنندج. نویسنده و روزنامه‌نگار. در سال ۱۳۵۶ تندیس فروغ فرخزاد را به‌عنوان خوش‌آتیه‌ترین روزنامه‌نگار دریافت کرد. روزنامه‌نگاری را به‌طور حرفه‌ای با روزنامه‌ی کیهان آغاز کرد (۱۳۵۱) و بعد از انقلاب عضو شورای سردبیری روزنامه‌ی کیهان بود. همکاری با نشریاتی مثل فردوسی و تماشا ، دبیری تحریریه‌ی روزنامه‌ی انتخاب، سردبیری هفته‌نامه‌ی حوادث و داوری برخی جشنواره‌های مطبوعاتی از جمله فعالیت های اوست. بیش از هزار گزارش و یادداشت نوشته که بعضی از آن‌ها در مراکز آموزشی تدریس می‌شوند و در موسسات و دانشگاه‌های مختلف، مدرس روزنامه‌نگاری بوده است. او اکنون مدیر تحریریه‌ی همشهری محله است.
حالا اما پیش روی مونیتور. با سرانگشتان نازنین سرب‌ندیده، کاغذ کاهی بی‌خط و خودکار بیک ندیده، گاه خبرنویسی نیاموخته با عکسی عاریتی از این سایت و آن سایت می‌شود مثلا ترکاند و سل نگرفت، توسری نخورد که پس کی خبرنویسی یاد می‌گیری؟ بگذریم. هر رودخانه‌ای ماهی خود را دارد. هر جاده‌ای عابر و هر آسمانی پرنده‌ی خود را دارد و هر روزگاری هم «جنگ و صلح» خود را دارد.
زمانی مجلات حكمران رسانه‌ها بودند. از جذابیت‌‌هایشان تداوم محتوا بود و گاهی با یك مطلب دنباله‌دار خوانندگان مشتاق را یكی دو سال هفته به هفته دنبال خودشان می‌كشاندند، محمد بلوری، پدر حادثه‌نویسی ایران، از همین شیوه‌های مجله‌داری در جذب مخاطب در دهه‌‌های ۳۰ و ۴۰ می‌گوید.
