۱۹۳۶، پرو. رماننویس، منتقد، روزنامهنگار و برندهی جایزهی نوبل در سال ۲۰۱۰. دکترای ادبیات از دانشگاه مادرید. از دیگر جوایزی که دریافت کرده میتوان به پلانترا(۱۹۹۴)، جایزهی سروانتس(۱۹۹۵) و صلح آلمان(۱۹۹۶) اشاره کرد. از میان رمانهای او، «سور بز»، «گفتوگو در کاتدرال»، «مرگ در آند»، «چرا ادبیات»، «جنگ آخر زمان»، «عیش مدام»، «چهکسی پالومینو مولرو را کشت؟»، «سالهای سگی» و «دختری از پرو» به فارسی منتشر شدهاند.
دوستم ساسو، که زن مهماندار بسیار دلنشینی است و بالای ابرها احساس امنیت بیشتری میکند تا روی زمین، به ترس من در پرواز قاهقاه میخندید و سعی میکرد به مدد آمارها آرامم کند. همان چیزها را که همه میدانند، به من ثابت میکرد. همین که سفر با هواپیما بسیار امنتر از سفر با خودرو و قایق و قطار و حتی دوچرخه یا اسکیت است.
داستان نوشته و خوانده ميشود تا زندگيهايي را در اختيار انسانها بگذارد كه از نداشتنِ آنها ناراضياند. خميرمايهي هر رمان، حاوي رگهاي از تسليمنشدن و اشتياق است.