۱۳۴۸، تهران. فیلم‌ساز، عکاس، پژوهشگر اسناد تصویری و گوینده. عضو کمیته‌ی تخصصی سینمای مستند فرهنگستان هنر ایران (۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹) و عضو هیات‌موسس موسسه‌ی «انسان‌شناسی و فرهنگ». چهره‌ی فرهنگی سال جهان از سوی نهاد فرهنگی «پرنس کلاوس» (۲۰۱۰). فیلم‌های سه‌گانه‌ی مستندِ «رویاهای بی‌تقویم»، «آخرین روزهای زمستان» و «رویاهای دم صبح» از آثار او هستند. اسکویی در نمایشگاه‌های متعددی ازجمله نمایشگاه عکس انفرادی «گالش چهره‌های آشنا» (۱۳۷۳) و نمایشگاه عکس گروهی «به روایت عکاسان معاصر ایران» (۱۳۹۲) شرکت داشته است. او گوینده‌ی کتاب‌های صوتی «از اهالی امروز» (منتخبی از اشعار سهراب سپهری) و «جاناتان مرغ‌دریایی» (ریچارد باخ) است.
کارت‌پستال‌هاى پیش‌رو، از دو مجموعه‌ی آنسخدی و پسران، و کمپانی شِرر و نابگولتس در مسکو انتخاب شده‌اند که جزو اولین کارت‌پستال‌های چاپ‌شده با موضوع ایران است. یکی به سفارش پست ایران که قرار بوده تصویر ایران را به بقیه‌ی دنیا نشان بدهد و دیگری را اتحادیه‌ی پستی روسیه منتشر کرده است؛ آن‌هم شاید به این دلیل که نامه‌های ایرانی به اروپا لاجرم از روسیه می‌گذشت و باید چندین کُپک به‌عنوان مالیات پست روس، بر آن چسبانیده می‌شد.
اول از حال‌وهواي آن‌روزها گفتند، آن‌قدر تخت و راحت و خنده‌کنان احوالات زندان را تعریف مي‌کردند معلوم بود بس‌که با خود تکرار کرده‌اند، تلخی‌اش رفته و به این روال رسیده‌اند. بعد هم رسيدند به ماجراهاي پدر و اين‌كه چطور شده اسكويي بزرگ. تا حالا بابا این‌چیزها را رو نکرده‌بود. همان روز شد قهرمان زندگي من. رفتم توی اتاق، لیوان آبی را قایم کردم توی کمدم که از مسیر وسايل مورد استفاده در خانه خارج شود. حق من بود كه پسر بزرگش بودم.
