تا حالا دقت کرده‌اید که هرروز آدم‌های ناآماده و بی‌خیال چشم‌بسته قراردادی را امضا می‌کنند که نه مرجوعی دارد، نه گارانتی و نه امکان تعویض؟ این روزها کسانی که در بیست‌سالگی ازدواج می‌کنند، راحت می‌توانند روی زنده ماندن تا هفتاد هشتادسالگی حساب کنند. به عبارت دیگر زندگی مشترک می‌تواند پنجاه‌سال به درازا بکشد. در دنیا چه چیزی پنجاه‌سال عمر می‌کند؟ ماشین لباس‌شویی؟ اتومبیل؟ رادیو؟ دولت؟
ولی بیایید این مسائل ابتدایی را کنار بگذاریم و برسیم به اصل مطلب. توجه کرده‌اید که گرفتن گواهی‌نامه‌ي رانندگی سخت‌تر از ازدواج است؟ در بیشتر ایالت‌های آمریکا هر کسی بخواهد گواهی‌نامه بگیرد باید آزمایش بینایی، امتحان کتبی و آزمون عملی بدهد. خیلی خوب می‌شد اگر متقاضیان ازدواج هم آزمایش بینایی می‌دادند و به یک مقام مسئول ثابت می‌کردند که واقعا می‌بینند دارند با چه کسی می‌روند زیر یک سقف.
قبول دارم که برگزاری آزمون عملی برای ازدواج کار سخت‌تری خواهد بود چون نمی‌شود شرایط ترافیکی زندگی مشترک را عین‌به‌عین بازسازی کرد، ولی آن هم شدنی است. زوج‌های جوان ابتدا باید یک هفته در طبقه‌ی سوم یک آپارتمان بدون آسانسور با چهار بچه‌ی قدونیم‌قد زیر ده‌سال (که دوتایشان سرما خورده‌اند) در شرایطی که سینک آشپزخانه آب پس می‌دهد دوره‌ی آزمایشی پشت‌سر بگذارند. چنین کاری دو خوبی دارد؛ هم باعث باز شدن چشم زوج جوان می‌شود و هم یک هفته به پدر و مادر واقعی آن چهار بچه استراحت می‌دهد که خود این مسئله می‌تواند عامل مهمی در تقویت زندگی مشترک آن‌ها باشد.
در نهایت هم حتما باید یک امتحان کتبی برگزار شود. هدف ما فقط کاهش نرخ طلاق نیست. ما می‌خواهیم آمار مشاهده‌ی زن و شوهرهایی را هم که دو ساعت در رستوران یازده کلمه با هم حرف نمی‌زنند به صفر برسانیم.
در ادامه سوال‌هاي یک امتحان کتبی را می‌خوانيد كه می‌تواند در این مسیر راه‌گشا باشد. همان‌طور که رانندگان آینده به شکل کتبی آگاهی خود از ممنوعیت پارک جلوی شیر آتش‌نشانی را اعلام می‌کنند، متقاضیان ازدواج هم باید ثابت کنند که هیچ‌وقت از همسر خود، نمي‌پرسند: «چطوری بدون اینکه بتونی جمع‌وتفریق کنی دیپلم گرفتی؟» یا «این همون غذای سه شب پیش نیست؟»
البته من همه‌ی جمله‌های اشتباهی را که می‌توان در طول زندگی مشترک به زبان آورد بلد نیستم (گرچه شوهرم چیز دیگری می‌گوید) ولی بعضی‌هایشان را می‌دانم و بر اساس همان‌ها هم این امتحان تستی را طراحی کرده‌ام تا رفوزه‌های ازدواج مشخص شوند.
از آنجایی‌که این امتحان در مراحل اولیه‌ی طراحی است با قرار دادن جواب صحیح تمامی پرسش‌ها به عنوان گزینه‌ی آخر کار را کمی آسان کرده‌ام. بدین‌ترتیب دیگر لازم نیست با نگاه کردن به برگه‌ی پاسخ‌ها تقلب کنید.
ادامه‌ی این مطلب را می‌توانید در شماره‌ي شصت‌ودوم، دي ۹۴ ببینید.
* این متن با عنوان Marriage: Unsafe at Anyspeed در سال ۱۹۷۸ در کتاب How I Got to Be Perfect منتشر شده است.
