اخبار | دوره‌ی سوم

بر اساس داوری اولیه دومین دوره جایزه داستان تهران، آثار ۵۰ نفر به دور دوم داوری راه یافت. دبیرخانه این جایزه از معرفی اسامی نویسندگان راه یافته به دوردوم داوری این جایزه خبر داد.
بعد از داوری اولیه توسط شورای بررسی داستان ماهنامه داستان همشهری، ۵۰ نفر به دور دوم داوری راه یافته‌اند. این تعداد از میان ۱۰۸۹ شرکت ‌کننده در این مسابقه ادبی انتخاب شده‌اند و داستان‌هایشان برای داوری نهایی به هیات ‌داوران شامل علی خدایی، جواد محقق، ناهید طباطبایی، محمدحسن شهسواری و نفیسه مرشدزاده سپرده شده است.
اسامی نویسندگان این ۵۰ اثر به قرار زیر است:

سومين دوره «جايزه داستان تهران» را ماهنامه‌ داستان همشهری برگزار می ‌کند.

اخبار | دوره‌ی سوم

با اتمام مهلت ارسال اثر به سومین دوره جایزه داستان تهران ۱۰۸۹ اثر از ۱۰۸۹ نویسنده به دبیرخانه ی این جایزه ارسال شد که بزودی داوری اولیه آثار آغاز خواهد شد.

به گزارش روابط عمومی جایزه داستان تهران، زمان شرکت در سومین دوره ی این جایزه که یکم خردادماه سال جاری آغاز شده بود ساعت ۲۴ روز ۳۱ شهریورماه به پایان رسید، و داوری اولیه داستانهای رسیده به زودی شروع خواهد شد. پس از اتمام دوره اول داوری، آثاری که به مرحله بعدی راه می یابند در اختیار هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران قرار می گیرند. علی خدایی، جواد محقق، ناهید طباطبایی، محمد حسن شهسواری و نفیسه مرشدزاده هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران را تشکیل می دهند.

جایزه‌ داستان تهران با هدف ایجاد زمینه‌ای برای ثبت تصاویر داستانی از پایتخت ایران و تلاشی برای خلق داستان‌های شهری با محوریت شهر تهران از سوی مجله داستان تهران همشهری برگزار می‌شود. این جایزه ادبی پس از برگزاری دو دوره پیاپی در سالهای ۹۳ و ۹۴، با در نظر گرفتن ظرفیتهای موجود و با هدف حفظ سطح كيفي داستانهای رسیده، دوسالانه شد که طبق این برنامه امسال سومین دوره ی این جایزه برگزر میشود.

آثار برگزیده سومین دوره ی جایزه داستان تهران طی مراسم اختتامیه ای که اوایل دیماه برگزار می شود اعلام خواهند شد و به نفرات برگزیده ی اول تا سوم به ترتیب ۷۰ میلیون، ۵۰ میلیون و ۳۰ میلیون ریال جایزه نقدی اهدا خواهد شد و پنج اثر برتر نیز هر یک مبلغ ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی دریافت خواهند کرد.

اخبار | دوره‌ی سوم


علی خدایی، نویسنده معتقد است: جایزه داستان تهران یک پیشنهادی باشد برای اینکه تهران مرکز فعالیت های ادبی کشور شده و با این کار پایتخت را به عنوان مکانی پرجاذبه معرفی کنیم.

‎به گزارش روابط عمومی جایزه داستان تهران: علی خدایی با طرح این سوال که در سومین دوره جایزه داستان تهران در چهارسال متوالی چه کرده‌ایم و در حال حاضر در چه موقعیتی هستیم، گفت: این سوال بارها از من به عنوان داور این جایزه ادبی پرسیده شده و من همیشه به کسانی که این سوال را پرسیده‌اند، گفته‌ام آثاری که انتخاب کرده‌ایم به تناوب در همشهری داستان و کتاب نویسنده به چاپ رسیده و همین موضوع نشان می‌دهد در انتخاب‌ها به نکاتی که در فراخوان آمده است، توجه کرده‌ایم.

‎او با طرح این سوال که انتخاب داستان از دل یک جایزه ادبی این‌چنینی چه دستاوردهایی داشته است ادامه داد: در هردوره از برگزاری جایزه داستان با کثرت نویسنده‌های آماتور و حرفه‌ای روبرو هستیم که در مسابقه شرکت می‌کنند که این موضوع خود نشان می‌دهد نويسنده‌های ايرانی در هر سطح نياز به وجود آمدن مركزی جديد برای ادبيات را احساس كرده‌اند، اين كه نويسنده‌ای از يك شهر می‌نويسد بيشتر از انتقال ارزش‌های مكانی حاوی روح زمانه‌ای است كه در آن زندگی می‌كند و تهران يكی از نمادين‌ترين شهرهای انسان امروز ايرانی برای نشان دادن ضميرش است.

‎به گفته‌ی این نویسنده با مطرح شدن تهران به عنوان موضوع داستان شاهد برگزاری جایزه ادبی با موضوع سایر شهرها مثل اصفهان و شیراز روبرو شدیم که این نکته را نیز می‌توان از دستاوردهای جایزه داستان تهران دانست.

‎ او درمورد انتخاب تهران به عنوان موضوع یک جشنواره ادبی گفت: تهران به عنوان شهری که اولین‌ها در آن اتفاق افتاده، اهمیت خاصی دارد. تهران شهر شيوه‌های مختلف زندگی و برخوردارهاست و همین موضوع اهمیت آن را برای موضوع یک مسابقه مشخص می‌کند.
‎خدایی معتقد است: موضوعاتی از این دست منبع و جرقه داستان بوده و درکنار اعلام فراخوان می تواند انگیزه خلق داستان‌های ویژه تهران را فراهم کند، داستان‌هایی که مختص این شهر بوده و در جای دیگر نمی تواند اتفاق بیفتد.

‎به گفته این نویسنده هر داستان تهران می تواند ویژگی های خاص تهران را نشان دهد و حتی در روابط انسان ها تاثیرگذار باشد.

اخبار | دوره‌ی سوم


جواد محقق، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار معاصر معتقد است جشنواره های ادبی مانند جایزه داستان تهران که جنبه تولیدی دارند بهانه خوبی برای ارائه آثار تازه در حوزه داستان هستند.

به گزارش روابط عمومی سومین دوره جایزه داستان تهران محقق می گوید: جشنواره هایی که در طول سال برگزار می شود به بررسی آثار تولید شده میپردازد اما یک جشنواره ادبی مانند جایزه داستان تهران در سه دوره متوالی بهانه مناسبی برای تولید آثار تازه بخصوص در یک حوزه مشخص است.

او با تاکید براینکه جایزه و جشنواره های ادبی در حقیقت بیشتر میو چینان آخرفصل هستند که مجموعه یکسال را مورد بررسی قرار می دهند، گفت: جایزه داستان تهران، موضوعی را ارائه می دهد تا نویسنده در مورد آن اثر خود را تولید کند و این یعنی ارزش افزوده ای به فضای داستان نویسی اضافه می شود و آثار تازه ای به وجود می آید که قابل توجه هستند.

به گفته محقق تنها ایراد وارد به برگزاری جایزه هایی نظیر جایزه ادبی داستان تهران تولید کارهای شبیه به هم و سفارشی است.

او می گوید: این ایراد با نوع داوری، انتخاب خوب و مناسب و دقت در بررسی کارهای ارائه شده قابل رفع است.

محقق معتقد است: داوران جایزه ادبی داستان تهران باید تلاش کنند با دقت نظر نمونه های بهتر و برتر را انتخاب کرده و باعث ماندگار موضوعی شوند که برای برگزاری جشنواره انتخاب کرده اند.

محقق درمورد محور قراردادن تهران به عنوان موضوع داستان در جایزه ادبی داستان تهران، گفت: در همه کشورهای دنیا که ادبیات غنی دارند، نویسندگان و شاعران اشعار و داستان های خود را برای مراکز ملی پایتخت نوشته اند.

به گفته محقق در دوره ها اخیر که ادبیات معاصر گستره بیشتری در بین مخاطبان یافته پرداختن به پایتخت یکی از مسائل جدی در آثار نویسندگان است.

او معتقد است در کشورهای اروپایی یادداشت ها و شعرهایی از لندن و پاریس و تک نگاره هایی ادبی از سازه هایی مانند برج ایفل و حواشی ساخت و ساز آن وجود دارد که بسیاری از آنها به عنوان یک منبع تاریخ محسوب شده و به فارسی نیز ترجمه شده است که متاسفانه جای کارهایی نظیر این نوشته ها در کشور ما خالی است.

محقق می گوید: باید به صورت جدی در ادبیات داستانی به تهران بپردازیم. در نوشته ها از تهران به مسائلی نظیر ترافیک، هوای آلوده و … گفته شده است اما در کنار این مشکلات باید از زیبایی و توانمندی وظرفیت هایی که در شهر وجود دارد بگوییم.

به گفته این او می توان با ارائه یک تصویر از تهران شناخت دقیقی به مخاطب بدهد، موضوعی که جای آن در ادبیات داستانی ما خالی است.

اخبار | دوره‌ی سوم

محمد حسن شهسواری، عضو هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران معتقد است جایزه داستان تهران در سومین دوره خود قوی‌تر عمل خواهد کرد.

به گزارش روابط عمومی سومین دوره جایزه داستان تهران، شهسواری با اشاره به اینکه بشر از ابتدای تاریخ درمورد مواردی که مفهوم مشترک بین آنها به حساب می‌آمده، داستان نوشته است، گفت: در حقیقت یک تجربه مشترک باعث می‌شود که دورهم جمع شویم و حرف بزنیم به همین دلیل می توان گفت نوشتن درمورد تهران به معنی رسیدن به یک مفهوم مشترک شهروندی است.

او مفاهیمی مانند مادر، پدر، خدا، بهشت و … را مفهموم مشترک بین افراد دانست.

به اعتقاد عضو هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران، درمورد شهر نیز مفاهیمی مانند یک خیابان می‌تواند حرف مشترک ایجاد کند، درحقیقت میدان آزادی، میدان انقلاب، خیابان جمهوری و …. داستان اصلی به شمار می‌رود که نویسنده داستان شخصی خود را به داستان اصلی که این فضاها باشد گره زده و یک تجربه مشترک بین داستان و مخاطب ایجاد می کند.

شهسواری گفت: ایجاد این تجربه مشترک بین نویسنده و مخاطب بدون اینکه یکدیگر را دیده باشند، اتفاق می‌افتد، در جایزه داستان تهران فرم حرف زدن داستان از شهر به ایجاد این مفهوم مشترک کمک می‌کند.

عضو هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران درمورد برگزاری سومین دوره این رویداد ادبی، ادامه داد: در این دوره دوتفاوت عمده نسبت به دوره های قبل اتفاق افتاده است که قابل توجه است.

به گفته او در مرحله اول تداوم برگزاری این رویداد ادبی باعث می شود تا داستان‌های قوی‌تر به دبیرخانه خواهد رسید یعنی نویسنده‌های دور قبل و نویسنده‌های قوی‌تر در جایزه داستان تهران به رقابت خواهند پرداخت که این برای این رویداد ادبی قابل توجه و مهم است.

شهسواری گفت: در یک بعد دیگر نویسنده‌های جوان‌تر با مطالعه داستان هایی که در دوره قبل رتبه آورنده اند تلاش می‌کنند تا شبیه به آثار برنده در دوره‌های قبل بنویسند که این نکته در واقع نوعی تقلید به حساب می آید که چندان خوش ‌آیند نیست.

عضو هیات داوران سومین دوره جایزه داستان تهران معتقد است در دوره اول جایزه داستان تهران، داستانی از برج میلاد رتبه آورده بود و در دوره دوم با موجی زیادی از داستان ها درمورد برج میلاد روبرو بودیم اما شرکت کنندگان این نکته را فراموش نکنند برنده شدن یک داستان به معنی توجه صرف به مکانی که داستان در آن اتفاق افتاده است، نیست.

اخبار | دوره‌ی سوم

مهلت شرکت در سومین دوره جایزه داستان تهران ۳۱ شهریور ماه به پایان میرسد.
به گزارش روابط عمومی سومین دوره جایزه داستان تهران، مهلت شرکت در سومین دوره جایزه‌ داستان تهران که با هدف ایجاد زمینه‌ای برای ثبت تصاویر داستانی از پایتخت ایران و تلاشی در جهت خلق داستان‌های شهری با محوریت شهر تهران برگزار می‌شود، ۳۱ شهریور ماه به پایان می رسد.
جایزه داستان تهران كه بعد از دو دوره برگزاري به دليل ارتقاي سطح كيفي داستان، دوسالانه شد، از سوی مجله‌ داستان همشهری برگزار می شود که پس از برگزاری دو دوره پیاپی در سالهای ۹۳ و ۹۴، در سومین دوره با محوریت تهران از خرداد ماه برنامه ریزی و علاقه مندان برای شرکت در این دوره می توانند آثار خود را تا ساعت ۲۴ روز جمعه ۳۱ شهریور ۱۳۹۶ به آدرس ایمیل ارسال کنند.
به نفرات برگزیده اول تا سوم به ترتیب ۷۰.۰۰۰.۰۰۰، ۵۰.۰۰۰.۰۰۰ و ۳۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی اهدا خواهد وپنج اثر برتر نیز در روز اختتامیه مبلغ ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال جایزه نقدی دریافت خواهند کرد.
در داستان‌های ارسالی، شهر تهران باید نقشی محوری داشته باشند. به این معنا که داستان چنان با مولفه‌هایی نظیر ویژگی‌های جغرافیایی و اقلیمی (کوههای شمال تهران، ییلاقهای اطراف تهران و…)، ادوار و وقایع تاریخی شهر تهران (قیام مشروطیت، کودتای ۲۸مرداد، پیروزی انقلاب اسلامی و …)، اماکن تاریخی شهر تهران (شمس‌العماره، لاله‌زار، موزه‌ آبگینه و…)، رویدادهای فرهنگی ـ هنری، ورزشی و… (جشنواره‌ها، شهرآوردها و…)، نمادهای شهری و اماکن منحصربه‌فرد شهر تهران (میدان آزادی، برج میلاد، استادیوم آزادی، بازار تهران و…)، اماکن متبرکه و زیارتگاه‌های تهران (امامزاده‌ها، مساجد تاریخی، قطعه شهدا و…)، سیستم حمل و نقل (مترو، پایانه‌های شهری، فرودگاه مهرآباد و…)، چهره معماری شهر (برج‌ها، اتوبان‌ها، بوستان‌های شهری و…) و سبک زندگی شهروندان تهرانی (مشاغل، دغدغه‌ها، شیوه‌های وقت‌گذرانی، تفریحات و…) گره خورده باشد که در مکانهای دیگری جز این شهر قابل تصور نباشد.
علاوه بر این داستانهای ارسالی نباید قبلا در هیچ کتاب، مجله و رسانه مکتوب یا فضای مجازی منتشر شده باشند. از آنجایی که داستانهای برگزیده در ماهنامه داستان منتشر خواهند شد، آثار ارسالی باید با چهارچوبها و اصول محتوایی گروه مجلات همشهری همخوانی داشته باشند.
مهلت شرکت در سومین دوره جایزه داستان تهران ۳۱ شهریورماه به اتمام رسیده و تمدید نخواهد شد.
علاقه مندان برای شرکت در این دوره اطلاعات تکمیلی درخصوص ویژگیهای آثار، نحوه ی ارسال ، جوایز این دوره و سایر اطلاعات تکمیلی را می توانید در سایت رسمی جایزه داستان تهران دنبال کنند.

اخبار | دوره‌ی سوم

داوری سومين دوره‌ی «جايزه‌ی داستان تهران» را علی خدايی، جواد محقق، ناهيد طباطبايی، محمدحسن شهسواری و نفيسه مرشدزاده برعهده خواهند داشت.
براساس فراخوان اعلام شده، مهلت ارسال آثار برای شرکت در سومین دوره «جایزه داستان تهران» تا پایان شهريورماه ۹۶ است و داوری اولیه توسط شورای بررسی داستان ماهنامه داستان همشهری انجام خواهد شد و آثاری که به دور دوم این رقابت راه می‌یابند جهت داوری نهایی و انتخاب برگزیدگان به هیات داوران جشنواره سپرده خواهند شد.
ژ

اخبار | دوره‌ی سوم

ماهنامه داستان همشهری سومین دوره جایزه داستان تهران را برگزار می‌کند. اولین و دومین دوره‌ی این جایزه به ترتیب در سالهای ۹۳ و ۹۴ برگزار گردید و پس از دو دوره برگزاری، شورای سیاستگذاری جایزه با توجه به بررسی ظرفیتهای موجود و با هدف حفظ کیفی سطح آثار رسیده تصمیم به برگزاری دوسالانه ی این جایزه گرفت و بر همین اساس برگزاری سومین دوره این جایزه از ابتدای خردادماه ۱۳۹۶ آغاز شد.

داوری داستان‌های رسیده را جمعی از نویسندگان و مترجمانی به عهده خواهند داشت که در طول هفت سال گذشته مجله‌ی داستان را با آثارشان همراهی کرده‌اند و اسامی آنها به زودی از طریق همین وب‌سایت اعلام خواهد شد.

فراخوان دور سوم «جايزه داستان تهران» ( شامل: محورهای محتوایی، ویژگی‌های آثار ارسالی، نحوه و مهلت ارسال آثار) و سایر اطلاعات تکمیلی را اینجا ببينيد.

اخبار | دوره‌ی دوم

images

ورود شهر به ادبیات، یعنی آنچه هدف اصلی جایزه «داستان تهران» را شکل می‌دهد، اتفاق مثبتی است که البته از گذشته‌های دور نیز در ادبیات ما وجود داشته، یعنی از همان زمانی که نویسندگان دراین مملکت دست به قلم برده‌اند، همواره از خانه و شهر خودشان نوشته‌اند. اما اینکه ادبیات معاصر امروز را گاهی ادبیات آپارتمانی می‌دانند، به محدودیت زندگی برخی نویسندگان برمی‌گردد و این نوع ادبیات هم بحث‌ها و جهان بینی خاص خودش را دارد. شاید ضرورت زمانه است و فکر نمی‌کنم به بدنه اصلی ادبیات ما تبدیل بشود. ما درهردهه چند داستان و رمان خوب داشته‌ایم که در بستر یک شهر شکل گرفته‌اند و من کمبودی در زمینه ادبیات شهری احساس نمی‌کنم. به طور مثال همه آدمهایی که اهل ادبیات هستند، اگر به جنوب نرفته باشند، حتما تصویری از این مناطق را از ادبیات گرفته‌اند. اما درمورد تهران این موضوع کمتر اتفاق افتاده، به این خاطر که شهر تهران بیشتر جذب کننده نویسندگانی از اقلیم‌های مختلف بوده است، نویسندگانی که به خاطر امکانات جذب پایتخت جذب شده‌اند و نویسنده بومی این شهر نیستند. اما درمورد تهران هم مثال‌های فراوانی وجود دارد. مثلا شما نمی‌توانید منکر حضور تهران در آثار محمدمحمدعلی بشوید.
در این شرایط اینکه جایزه‌ای ادبی برگزار شود و سمت و سویی به داستان‌ها بدهد، می‌تواند منجر به تقویت این جریان شود. اگرچه خود من، بدون ارزش‌گذاری و رد یا نفی این رویداد ادبی، نمی‌توانم داستانی بنویسم که موضوع آن از پیش تعیین شده باشد. درواقع فکر می‌کنم ادبیات به نحو دیگری اتفاق می‌افتد و نمی‌تواند محور و موضوعی تعمدی داشته باشد. من نمی‌توانم داستانی بنویسم که یک شهر کاراکتر اصلی‌اش باشد و از قبل به آن فکر کرده باشم. البته ممکن است روزی قصه‌ای با کاراکتر یک شهر بنویسم، اما بدون شک خود قصه است که این ضرورت را ایجاب می‌کند. اما درمورد اینکه آیا این داستان‌ها می‌توانند پیوندی میان شهر و شهروند ایجاد کنند، باید بگویم اگر قرار است کارکردی برای ادبیات قایل باشیم، به گمان من این کارکرد روشن کردن محیط پیرامون و ذهن است. ادبیات به ما کمک می‌کند بهتر ببینیم و با توجه بیشتر به جزییات آنچه را باید دیده شود، در روشنایی قرار دهیم. اما این ادبیات به زعم من قادر نیست پیوندی میان تهران و شهروندان امروزش برقرار کند، چراکه رقبا و دشمنان عجیب و غریب و قدرتمندی دارد و بعید می‌دانم که داستان و ادبیات و جایزه بتوانند از این میدان پیروز بیرون بیایند. مهم‌ترین دلیلش این است که مردم ما خود را مالک شهرشان نمی‌دانند. اگر مردم خودشان را حتی جزیی از این شهر می‌دیدند، دیگر لازم نبود که شهرداری برای نریختن زباله در خیابان اینهمه تبلیغ کند و بگوید شهر ما خانه ماست. این ماجرا البته به یکی دو دهه اخیر هم برنمی‌گردد و پیشینه طولانی دارد. از همان زمانی که در کشور ما نفت کشف می‌شود و کمک می‌کند که مسئولان به جای اتکا به مردم، به درآمدی متکی باشند که به طور مستقیم از جانب آن‌ها نیست، ارایه خدمات و پاسخگویی به این مردم هم اهمیتی پیدا نمی‌کند. همین امروز شما می‌بینید یک سری آدم به یک سفارت حمله می‌کنند و اصلا متوجه نیستند که این کار چه هزینه‌ای برای کشور و زندگی فرد فرد آدم‌هایی دارد که دراین سرزمین زندگی می‌کنند. خب ادبیات از پس کدامیک از این‌ها می‌تواند بربیاید؟
اما به هرحال هرکسی باید کار خودش را بکند. همینکه جایزه داستان تهران فرصتی فراهم می‌کند که نویسندگان یک شب دور هم جمع شوند و درباره داستان حرف بزنند، کار فرهیخته‌ای است که می‌تواند اثرات خوبی هم داشته باشد. دو دوره برگزاری این جایزه هم نشان داده که در پس این رویداد ادبی ساعت‌ها فکر و مطالعه وجود دارد و درباره همه چیز ایده مشخصی وجود داشته است. فکر می‌کنم حتی اگر با برخی کارهای شهرداری موافق نباشیم، نمی‌توانیم چنین حرکت مثبتی را نادیده بگیریم. در برهوتی که درحال حاضر ادبیات ما به آن دچار است، باید از هرنوع حرکت حساب شده فرهنگی قدردانی کرد و آن را پاس داشت.

* منبع: روزنامه وقایع اتفاقیه

اخبار | دوره‌ی دوم

جوایز ادبی در دوره‌ها و زمینه‌های مختلف تاثیرات متفاوتی داشته‌اند. وقتی جایزه‌های خصوصی به راه افتادند، اولین تاثیر خود را در فروش کتاب‌ها نشان دادند، مثلا اگر کتابی جایزه گلشیری را گرفته بود، حتما خیلی زود به چاپ دوم می‌رسید. دراین ده دوازده سال اتفاقات زیادی درمورد جایزه‌های ادبی افتاد و بعدها دیگر این جایزها تاثیری در فروش کتاب‌ها نداشتند، شاید به این خاطر که کیفیت کتاب‌ها پایین آمد و انتخاب‌های داوران نتوانست خواننده را هم راضی کند. با گذشت سالیان کم کم شور و شوق اولیه این جایزه‌ها هم از بین رفت، چون ما معمولا خیلی سریع درست به کاری می‌زنیم و زود هم خوشحال یا ناامید می‌شویم.
به همین خاطر اندک جایزه‌هایی هم که باقی مانده، اغلب حرف وحدیث‌هایی به همراه دارد و عکس‌العمل‌ها نسبت به این جایزه‌ها دیگر تنها ادبی نیست و موضعگیری‌های سیاسی را هم شامل می‌شود. در گذشته هچنین جایزه‌ها همدیگر را پوشش می‌دادند، یعنی اگر کتابی دریک جایز‌ه‌ای دیده نمی‌شد، در جایزه دیگری مطرح می‌شد و در برخی موارد نیز یک کتاب در چند جایزه انتخاب می‌شد. حداقل فایده‌اش هم این بود که کتاب‌های قابل خواندن اسم برده می‌شدند. اما در حال حاضر شاید حداقل فایده جایزه‌های ادبی مثل جایزه داستان تهران این باشد که تحرکی در جامعه ادبی ایجاد می‌کند و باعث نشاطی می‌شود که واقعا کمبودش را احساس می‌کنیم. این جایزه می‌تواند برای جوانترها انگیزه ایجاد کند که در فضای خموده ادبی این سال‌ها، کارشان را با نشاط‌‌‌تر ادامه بدهند.
در کنار این‌ها موضوعی بودن جایزه داستان تهران هم باعث می‌شود افکار نویسنده تمرکز بیشتری بر روی مساله شهر و شهرنشینی داشته باشد. بعضی از این داستان‌ها ممکن است به ساختار و برخی به روابط آدم‌ها درون این ساختار بپردازند و برخی دیگر نیز ناخواسته به فاصله‌ای که ما با شهرنشینی داریم اشاره خواهند داشت. فکر می‌کنم یکی از مسائل خیلی مهم در داستان‌نویسی امروز ایران نسبت فرد با شهر و شهرنشینی است. چون داستان مدرن محصول زندگی شهری است و ما در زمینه شناخت تاثیرات متقابل شهر و شهروند کمبودهای زیادی داریم. ما هنوز پاسخ مشخص برای این پرسش‌ها پیدا نکرده‌ایم که آیا هنوز همان روابط سنتی را درون ساختاری که به شکل مصنوعی می‌کوشد مدرن باشد، رعایت می‌کنیم یا اینکه توانسته‌ایم خودمان نیز همپای این ساختار مدرن، انسان‌ها شهری به مفهوم امروز آن باشیم.
ادبیات در این زمینه نیز مثل سایر موضوعات می‌تواند یک گاه جلوتر از روانشناسی و جامعه‌شناسی قدم بردارد و خوراک ذهنی برای بقیه رشته‌ها فراهم کند. درواقع ادبیات می‌تواند کمبودها را پیدا کند و به این پرسش‌ها پاسخ بدهد که انسان شهری ایرانی چقدر به انسان شهری که امروز درجهان تعاریف خودش را دارد نزدیک شده است، یا شهر ما چقدر از مولفه‌های شهرهای بزرگ را داراست و نقاط روشن و تاریک آن کدام است. این‌ها می‌تواند از خلال داستان‌هایی با محوریت شهر تهران روشن بشود.
به همین خاطر امیدوارم این جایزه ادامه پیدا کند، چون تداوم جوایز ادبی همواره مورد سوال است. اما چنین نهادی که سرمایه مالی و انسانی خوب و انگیزه بالایی هم دارد، اگر سیاست‌های کلان آن تغییر نکند، می‌تواند در طی سالیان تاثیرات بسیار خوبی داشته باشد. دراین دو دوره هم جایزه خیلی خوب و آبرومندانه برگزار شد و جوان‌ها بسیار از آن استقبال کردند. به نظرم جایزه داستان تهران می‌تواند در پیدا کردن شکاف‌های امروز میان شهر شهروند و همچنین بسیاری از خلاهای روانی آدم‌ها و مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی‌شان کمک بزرگی باشد. بخصوص اضافه کردن بخش رمان چشم‌انداز خوبی را پیش رو می‌گذارد، چون مشکلات ما درساختار داستان دراین حوزه بیشتر دیده می‌شود.

* منبع: روزنامه ایران