اخبار | دوره‌ی اول

Houshang Moradi Kermani

این نویسنده در گفت‌وگو با ستاد خبری «جایزه داستان تهران»، با اشاره به اینکه تهران خلاصه‌ای از ایران است که همه اقوام و گرایش‌های فکری، سیاسی، اجتماعی و قومی در آن جمع شده‌اند، شناخت این شهر را به مثابه شناخت بخش وسیعی از این سرزمین می‌داند.

به گفته او هرکدام از ‌آدم‌های این شهر فرهنگی را با خودشان به تهران آورد‌ه‌اند که خود می‌تواند داستانی باشد.

نویسنده کتاب «ته خیار» می‌گوید: خود من پنجاه سال است که در تهران زندگی می‌کنم، ولی هیچ وقت نتوانسته‌ام تهرانی شوم، طبیعی است که من روستای خودم، یعنی سیرچ را که درآن به دنیا آمده‌ام و تا سیزده چهارده سالگی آنجا بوده‌ام و همینطور کرمان را که پنج شش سالی در آن زندگی کرده‌ام، با خودم به تهران آورده‌ام. همه مردم این شهر از هرکجای این سرزمین که به تهران آمده باشند، فرهنگ و قومیت خودشان را هم آورده‌اند. بنابراین تهران مجموعه‌ای از همه اقوام است و می‌شود داستان‌هایی براساس سرگذشت هرکدام از این‌ آدم‌ها نوشت، آدم‌هایی که هریک گوشه‌ای از این شهر زندگی و تلاش می‌کنند و این شهررا از یک روستای کوچک به نام «چنارستان» به یکی از پایتخت‌های بزرگ، پرجمعیت و نامدار جهان تبدیل کرده‌اند. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

Zaeri

محمدرضا زائری می‌گوید «جایزه داستان تهران» می‌تواند آرام آرام تصویر جدیدی از تهران ارایه بدهد و آن را جایگزین تصویر بدی کند که امروز از این شهر داریم.

این کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی در گفت‌وگو با ستاد خبری «جایزه داستان تهران» با اشاره به نقش و رفتار تک تک شهروندان در ایجاد خاطره جمعی یک شهر می‌گوید: این خاطره جمعی برآمده از رفتار همه ماست و ادبیات می‌تواند براین رفتارهای فردی و جمعی اثر بگذارد. مثلاً اگر داستانی باشد که مرا نسبت به همسایه خودم مهربان‌تر کند، نگاهم را نسبت به محیط اطرافم تغییر بدهد، رفتار اجتماعی مرا با شهروندان و همچنین رفتارم را با مبلمان شهری، فضای سبز و حمل‌ونقل عمومی بهبود بخشد، می‌توان آن را یک داستان شهری موفق دانست.

حجت‌الاسلام محمدرضا زائری می‌افزاید: این نوع از ادبیات به مرور می‌تواند در تغییر تصویر بدی که از شهر داریم نقش داشته باشد. همانطور که تصویر ما از بسیاری شهرهای دیگر هم به خاطر چیزهایی است که درباره آن شهر خوانده‌ایم. مثل تصویری که ادبیات کلاسیک از لندن یا پاریس به خوانندگانش ارایه می‌دهد. این تصویر ذهنی می‌تواند روی رفتار ما با آن شهر اثر بگذارد.

مدیرمسئول انتشارات خیمه با بیان اینکه تصویر امروز ما از تهران قدیم هم برآمده از چیزهایی است که خوانده و یا شنیده‌ایم، براین نکته تأکید می‌کند که امروز باید داستان‌هایی نوشته شود که آرام آرام تصویر جدید و درستی از تهران برای مردم زمان حال و همچنین آیندگان ارایه بدهد. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

download

معاون سابق فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران برگزاری جایزه‌های ادبی مثل «جایزه داستان تهران» را در شکل‌گیری فرهنگ این شهر مؤثر دانست و گفت: قصه‌های شهری می‌تواند علاوه بر آنکه ادبیات داستانی ما را غنی‌تر می‌کند، به مشارکت جدی و گسترده‌تر افراد صاحب‌نظر در تغییر فرهنگ ناصحیح تهران بینجامد.

محمدهادی ایازی در گفت‌وگو با ستاد خبری «جایزه داستان تهران» با اشاره به چهره‌های مختلف شهر افزود: امروز ما در تهران با زیبایی‌ها و درعین‌حال زشتی‌هایی روبرو هستیم. اما اغلب افراد در مواجهه با این شهر بیشتر زشتی‌هایی مثل آلودگی هوا، ترافیک و سروصدا را می‌بینند. درحالیکه مثلاً در فصل‌هایی مثل فروردین و اردیبهشت تهران زیبایی‌های خاص خود را دارد.

وی تصریح کرد: داستان شهری و برگزاری جایزه‌هایی از این قبیل می‌تواند نویسندگان ما و افرادی را که در حوزه ادبیات فعالیت می‌کنند، برآن دارد که هرکدام از نگاه و منظر خاص خود این شهر را ببینند و تصویر کنند.

ایازی نوشتن از شهر تهران را به عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی ایران از چند منظر دارای اهمیت خواند و گفت: یکی از دلایلی که داستان تهران را اهمیت می‌بخشد، قدمت و پیشینه این شهر بخصوص مناطقی مثل شهرری و شمیران است که جایگاه خاص و ویژه‌ای دارند. از سوی دیگر بسیاری از بناهای میراث فرهنگی هم در شهر تهران قرار دارند. ضمن اینکه بسیاری از آثار مهم ادبی ما در این شهر رقم خورده و بسیاری از مراکز فرهنگی ما مثل دانشگاه‌ها هم در تهران واقع شده‌اند. ما ادیبان و نویسندگان فراوانی از جمله جلال‌آل‌احمد را هم دراین شهر داشته‌ایم که همه این‌ها نوشتن در چارچوب مکتب تهران را ارزش و اعتبار می‌بخشد. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

images

محمدحسن شهسواری برگزاری «جایزه داستان تهران» را فرصت تازه‌ای برای مطرح کردن ادبیات در متن خبرهای روز عنوان می‌کند و می‌گوید: به عنوان کسی که در حوزه ادبیات فعالیت می‌کند، همواره از هر جایزه ادبی با هر سمت و سویی استقبال می‌کنم که دراین میان برگزاری جایزه‌ای از سوی نشریه «همشهری داستان»، به عنوان پرمخاطب‌ترین مجله ادبی، به طور طبیعی برایم بسیار خوشحال‌کننده است.

نویسنده رمان «شب ممکن» درگفت‌وگو با ستاد خبری جایزه داستان تهران، با اشاره به اینکه داستان شهری یکی از مهم‌ترین موج‌های داستان‌نویسی امروز ماست می‌افزاید: مسلماً اگر قرار است جایزه‌ای به نام داستان شهری داشته باشیم، ابرشهر تهران در صدر فهرست انتخاب‌های ما قرار می‌گیرد.

او با بیان اینکه رمان یک پدیده شهری است، شکل‌گیری داستان کوتاه از نیمه دوم قرن نوزدهم را نیز به شهر و شهرنشینی نسبت می‌دهد و می‌گوید: در ادبیات داستانی خودمان هم که اتفاقاً داستان کوتاه زودتر از رمان در آن شکل گرفت، ما به یک پدیده کاملاً شهری مواجه بودیم. این مسا‌له را می‌توان در مقدمه کتاب «یکی بود یکی نبود» محمدعلی جمالزاده هم مشاهده کرد. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

MehdiRabbi

یک نویسنده معتقد است یکی از کارکردهای جایزه‌های ادبی مثل جایزه داستان تهران تشویق جوان‌ترها به نوشتن است.

مهدی ربی در گفت‌وگو با ستاد خبری جایزه داستان، با اشاره به حدود ۱۳۰۰ اثری که برای این جشنواره فرستاده شد، می‌گوید: نوشتن این تعداد داستان برای یک موضوع خاص به خودی خود حرکت بسیار مهم و قابل تأملی است، جدا از اینکه انگیزه افراد از نوشتن این داستان‌ها چه چیزی باشد.

وی که رتبه نخست جایزه ویژه حمل‌ونقل و ترافیک شهری را از جایزه داستان تهران دریافت کرده، با اشاره به علاقه خود به زادگاهش یعنی شهر اهواز، درباره ارتباطش با شهر تهران می‌گوید: طی سه سالی که در تهران هستم، این شهر را جور دیگری دیدم که در سال‌های بسیاری که به آن رفت‌وآمد می‌کردم، ندیده بودم. همیشه این پرسش را از خودم داشتم که این شهر چیست و کیست و من چطور باید آن را بشناسم و با آن دوستی برقرار کنم. در همین رابطه پارسال یک طرح داستانی در دفترچه طرح‌هایم نوشتم که خیلی با آنچه در فراخوان جایزه داستان تهران عنوان شده بود هماهنگی داشت. بنابراین فقط باید می‌نشستم و روی آن وقت می‌گذاشتم.

این نویسنده درباره چرایی حضورش در این جایزه می‌افزاید: جایزه داستان تهران تبلیغات خوبی داشت و من هم مثل بقیه از فضای مجازی و رسانه‌ها از این جایزه باخبر شدم. قبل از هر چیز برایم جالب بود که جشنواره‌ای ادبی، شهر را محوریت آثار خود قرار داده و از طرف دیگر خیلی خوشحال بودم که جوایز نقدی این جایزه نسبت به جایزه‌های دیگر چشمگیرتر است. من هم چند وقتی بود داستان کوتاه ننوشته بودم و البته نمی‌دانستم آیا درست است که به عنوان یک نویسنده در این رقابت شرکت کنم یا نه. در نهایت با صحبت‌هایی که با برخی دوستان داشتم، احساس کردم شاید با توجه به اینکه دور اول برگزاری این جایزه است، حضور ما به رونق آن کمک کند. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

Javad Mohaghegh

جواد محقق با بیان اینکه شهر تهران به عنوان پایتخت ایران از دوره قاجار تا امروز ویژگی‌های خاص بسیاری داشته که می‌تواند دستمایه نوشتن قرار بگیرد، براین نکته تاکید می‌کند که نگاه به شهرها باید دقیق و صادقانه باشد تا بتواند به بازسازی ذهنی مخاطب کمک کند.

این نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان درگفت‌وگو با ستاد خبری جایزه داستان تهران، با اشاره به اینکه یکی از ویژگی‌های ادبیات دارا بودن خاصیت آینگی است، می‌گوید: این آینه باید در برابر آنچه که در یک شهر وجود دارد قرار بگیرد و آن را با گذشتن از صافی ضمیر نویسنده- یعنی شهر به اضافه‌ منِ نویسنده- دراختیار مخاطب قرار بدهد؛ چه مخاطبانی که در آن شهر زندگی می‌کنند و تا به حال از آن زوایه به شهر نگاه نکرده‌اند و چه کسانی که در شهرهای دیگری زندگی می‌کنند و آشنایی عینی با آن شهر ندارند و چه کسانی که درآینده از طریق این داستان‌ها با آن شهر آشنا خواهند شد. نوشتن از شهرها آنجا اهمیت می‌یابد که می‌بینیم برخی از این شهرها در دوره‌های مختلف تاریخی به دلایلی مثل زلزله، سیل و حوادثی از این قبیل محو شده‌اند و چیزی جز داستان از آن‌ها باقی نمانده است.

او می‌افزاید: متاسفانه ادبیات داستانی ما نه تنها در مورد شهرها، بلکه درمورد حوادث جاری کشورمان و اتفاقاتی که دراین سرزمین افتاده هم به ندرت شاهد صادق و بی‌طرفی بوده است. چرا که به بخش‌های مختلفی از این تاریخ به صورت فربه توجه شده و بخش‌های دیگری در حاشیه مانده است. ضمن اینکه دیدگاه‌های شخصی و گرایش‌های فکری و سیاسی نویسنده هم گاه باعث شکسته شدن این آیینه بوده است.

محقق معتقد است که هرکدام از تکه‌های این آینه‌ شکسته تنها قادرند بخش محدودی از شهر و تاریخ یک شهر را به نمایش بگذارند و به همین خاطر است که وقتی داستانی از یک نویسنده ایرانی می‌خوانیم که در یکی از شهرهای ایران می‌گذرد، بسیاری از معروف‌ترین و گسترده‌ترین و پربسامدترین نشانه‌های شهری، فکری و رفتاری و محیطی را در آن نمی‌بینیم. چراکه به گفته او این آینه همیشه صاف و بی‌غبار نبوده تا بتواند تصویری واقعی از جامعه خودش ارایه بدهد. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

88-13

سینا دادخواه که در اولین دوره جایزه داستان تهران، به خاطر داستان کوتاه «دنیای مهرآمیزاین چند نفر» شایسته تقدیرشناخته شد، می‌گوید که براساس یک عهد نانوشته با خودش، هرجا اسم تهران بیاید او هم حضور خواهد داشت.

نویسنده کتاب «زیباتر» که بسیاری آثار او را از رمان‌های شهری دهه اخیر می‌دانند، درگفت‌وگو با ستاد خبری جایزه داستان تهران، درباره حضورش در این جشنواره گفت: «تهران علاقه و دغدغه ذهنی من است و از همان رمان اولم یعنی «یوسف‌آباد، خیابان سی‌و‌سوم»، نوشتن از تهران برایم مساله‌ای اساسی شده بود.»

او یکی از دلایل این دغدغه را ناخوادآگاه خود و زندگی و شیوه زیستی‌اش در شهر تهران می‌داند و اینکه برخلاف عقیده بسیاری که از زندگی در این شهر ناراضی به نظر می‌رسند، او زندگی در تهران را درمجموع زندگی لذت‌بخش، راحت، خوشایند و درستی می‌داند. دادخواه می‌گوید: «علیرغم همه ناخرسندی‌ها، من یک عشق تهران به حساب می‌آیم!» ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

n00057019-b

مدیر گروه مجلات همشهری برگزاری «جایزه داستان تهران» را حرکتی متفاوت و نو دانست که می‌تواند مجله «همشهری داستان» را به یک نهاد پویا و اثرگذار درحوزه تخصصی خود، یعنی ادبیات داستانی، بدل کند.

محمد مشاری درگفت‌وگو با ستاد خبری جایزه داستان تهران گفت: کمتر شاهد بوده‌ایم که مجله‌ای بتواند غیر از تولید و انتشار، حرکت‌های دیگری را طراحی کند و به ثمر برساند. لازمه این کار داشتن یک پایگاه قوی و مخاطب قابل توجه به لحاظ کمی و کیفی است که مجله «همشهری داستان» این ویژگی‌ها را دارا بود. درواقع خلاقیت و پویایی و همچنین میل اثبات خود به مخاطب، موتور محرک را به دوستان ما داد که حرکت‌های بعدی را طراحی کرده و مجله را به سمت تبدیل شدن به یک نهاد فرهنگی سوق دهند.

او با اشاره به اینکه تاکنون هیچ حرکت مشخصی در حوزه ثبت و به تصویر کشیدن شهر تهران نداشته‌ایم، هدف‌گیری برگزارکنندگان این جایزه را مناسب و اثرگذار دانست و افزود: شهر تهران ویژگی‌های قابل روایت بسیاری دارد که این جایزه نگاه نویسندگان خوش‌ذوق را به سمت این ویژگی‌ها جلب کرد.
مشاری گفت: من فکر می‌کنم تهران در حوزه داستان‌نویسی وارد یک دوره جدید شده و رویدادهای آن در آثار داستانی ما ثبت خواهد شد. این تصویرها سند معتبری برای خواندن و مرور دوباره تهران در سال‌های دور خواهد بود. ادامهٔ مطلب…

اخبار | دوره‌ی اول

a8b90ccb424252e0bf911656058244d0

علیرضا محمودی ایرانمهر که یکی از ۴۰ کاندیدای اولین دوره «جایزه داستان تهران» بود، درباره برگزاری این جشنواره می‌گوید: من فکرمی‌کنم در جامعه ما که به شدت سطح مطالعه پایین است و مردم از ادبیات دورهستند، هر حرکتی در حوزه کتاب و ادبیات یک کار ارزشمند محسوب می‌شود.

نویسنده کتاب «ابرصورتی» درخصوص چرایی حضور خود در این رقابت نیز می‌افزاید: من معمولا در حرکت‌های ادبی که درصدی از سلامت در آن‌ها وجود دارد، شرکت می‌کنم. در مورد جایزه داستان تهران هم این مساله صدق می‌کرد، ضمن اینکه این جایزه جذابیت مالی هم داشت و مبلغ جایزه‌اش زیاد بود و نویسنده‌ها هم که معمولا آدم‌های بی‌پولی هستند! البته تقریبا برایم مسجل بود که جایزه‌ای نخواهم برد، اما درصد کوچکی هم احتمال می‌دادم که ممکن است چنین جایزه‌ای به من برسد.

او می‌گوید: در طول سال‌های زندگی‌ام همواره در هر حرکتی که به اسم داستان روی داده، با عناوین مختلفی شرکت کرده‌ام، صرفا به این دلیل که فکر می‌کنم گرم نگه داشتن این فضا به همه ما کمک می‌کند. این فانوسی است که دارد پت پت می‌کند و خاموش می‌شود و هرکس بتواند کمی نفت درآن بریزد و آن را روشن نگه دارد، برای خودش و برای همه ما خوب است. ادامهٔ مطلب…