هزار سال پیش ندیمه‌ای در دربار ژاپن یادداشت‌هایی نوشت که امروز همه‌ی دانش‌آموزان ژاپن خطوط نخست آن را در حافظه دارند. شاید از نظر آن ندیمه نوشته‌هايش نوعی دفتر خاطرات و جایی برای ثبت کردن اتفاقات جالب دربار، حکاياتی از ديگران، توصيف‌هايي از طبيعت و زندگي اطرافش بوده اما گذر تاریخ ارزش ادبی آن‌ها را نمایان کرد و حالا تبدیل شده‌اند به بخش مهمی از تاریخ ادبیات ژاپن. متن پیش‌رو پاره‌هايي انتخاب شده از ميان بيش از سيصد پاره‌ي این کتاب است که از زبان ژاپنی ترجمه شده‌اند.
يک
بهار طلوع‌هايش زيبا است؛ وقتی قله‌ي کوه با روشنی اندک هوا به‌تدريج سپيد می‌شود و باريکه‌های کبودرنگ ابر بر فرازش آرام می‌گيرند.
تابستان شب‌هايش زيبا است. به‌خصوص شب‌های مهتابی و همچنين در شب‌های تاريک نيز پرواز درهم شب‌تاب‌ها زيبا است. حتی اندک درخشش تنها دو يا سه شب‌تاب دل‌انگيز است. بارش باران نيز دل‌انگيز است.
پاييز غروب‌هايش زيبا است. وقتی خورشيد درخشان عصرگاهی پايين می‌رود و به لبه‌ي کوه نزديک می‌شود و کلاغ‌ها به آشيانه می‌روند، شتاب کردن‌شان در دسته‌های سه چهارتایی يا دو سه‌تایی دل را می‌ربايد. حتی بيشتر از آن، صف غازهای وحشی که از دور کوچک ديده می‌شوند بس دل‌انگيز است. پس از غروب، صدای باد و صدای ناله‌ي حشرات قابل وصف نيست.
زمستان بامدادهايش زيبا است. بارش برف که از وصف بی‌نياز است و سپيدی شبنم يخ‌زده. جز آن، روزهای سرد که باشتاب آتش می‌افروزند و زغال می‌آورند نيز سخت مطلوب است. اما هنگام ظهر که هوا اندکی گرم می‌شود، آتش‌دان مملو از خاکستر سفيد خوشايند نيست.
بيست‌وشش
آنچه قلب را از شوق به تپيدن وامی‌دارد: نگهداری از جوجه‌های گنجشک، گذر کردن از جایی که کودکان در آن بازی کنند، سوزاندن عود اعلا و تنهایی دراز کشيدن، تماشای سياه‌شدگی مختصر روی آيينه‌ي چينی، لحظه‌ای که نجيب‌زاده‌ای ارابه‌اش را مقابل منزل متوقف کند و فرستاده‌ای به درون فرستد.
شستن موی سر و آراستن خود و به تن کردن جامههای عطرآگين حتی اگر کسی نبيندمان نوازشگر روح است و دل‌انگيز. شب‌های انتظار يار، صدای باران و لرزش‌های خانه از وزش باد هم دل را به شوق می‌آورد.
چهل‌و‌هشت
گاوهايی را دوست می‌دارم که لکه‌ي کوچک سفيدی بر پيشانی دارند و شکم، پاها و سر دم‌شان يکسره سفيد است.
چهل‌ونه
گربه‌هايی را دوست می‌دارم که پشتی سراسر سياه و شکمی سفيد دارند.
پنجاه‌و‌يک
پادو بايد که کوچک‌اندام باشد و موهايش زيبا و پیراسته باشد و پوست روشن و صدای دلنشين داشته باشد و باادب سخن بگويد و تيزهوش باشد.
پنجاه‌و‌دو
گاوچران باید که تنومند باشد و موهای پريشان و روی سرخ داشته باشد و چغر باشد.
پنجاه‌و‌پنج
جوانان و کودکان بهتر است چاق باشند و از میان بزرگسالان نيز واليان و نظاير آنان بهتر است کمی فربه باشند.
ادامه‌ی این روايت را می‌توانید در شماره‌ی شصت و هفتم، تير ۹۵ ببینید.
*برش‌های فوق از نسخه‌ي تصحيح و ويرايش‌شده‌ي مينورو واتانابه انتخاب شده‌اند و ترجمه‌ي فارسی آن‌ها از زبان ژاپنی و با استفاده از متن اصلی اثر، با کمک شرح و ترجمه‌ي آن به زبان ژاپنی معاصر انجام پذيرفته است.
سلام
امسال داستان تهران جشنواره نداره ؟ اگه داره پس چرا فراخوان نمیدید ؟
سلام
خير همون‌طور كه در يادداشت سردبير شماره خردادماه اشاره شد، امسال جشنواره داستان تهران برگزار نمی‌شود و می‌توانيد سال آينده در جشنواره شركت كنيد و اخبار مربوط به آن را دنبال كنيد.
قسمت ۱۵۹ و ۱۶۰ رو خیلی دوست داشتم… عالی بود این نوشته ها کلا 🙂