تابستان ۱۹۷۰ گابریل باسیلیکو كه در ميلان معماریمي‌خوانده، درس و دانشگاه را رها مي‌كند تا با فیات ۱۲۴ پدر به کابل و سمرقند سفر کند. سفر طولانیگابريل و دوستش به افغانستان، با گذشتن از ترکیه و ایران شروع ميشود اما هنوز به تهران نرسیده ماشين خراب ميشود و آن‌ها مجبور مي‌شوند در ایران بمانند.
گابریل بيست‌وچهار ساله اصلا به هدفش كه دیدن کابل و سمرقند بود نرسید اما فکرش را هم نمی‌کرد با این اتفاق بتواند بهترین عکس‌های عمرش را ثبت کند، عکس‌هایی که سال‌ها بعد او را معروف کرد.
عکس‌های گابريل از ایران كه تحسین همه را برانگیختند بعد از مرگش در سال ۲۰۱۳ منتشر شدند. گابریل در این سفر با دو دوربینش حدود چهل عکس گرفته بود و دید معمارانه‌اش برای عکاسی در ایران به‌خصوص تهران، قم، اصفهان و شيراز به کارش آمده بود. عکس‌هایش از مسجد وکیل و تخت‌جمشيد نشان از همين شيوه‌ینگاه دارد؛ در بيشتر عکس‌ها حضور مردم موجز است و در آن‌هایی كه آدم‌ها هستند حس تنيدگیمکان و زندگیرا ميشود فهميد ــ انگار عكاس نه مسافر كه مقيم اين شهر بوده.
