تنها یک عکس از تو برایم به یادگار مانده که در آن نه میخندی و نه گریه میکنی، نه ایستادهای و نه حتی نشستهای، نه تار افتادهای، نه مردمک چشمانت قرمز شدهاند. تنها از پشت دوربین زل زدهای به من که کنار او ایستادهام و گفتهای: «حاضر… سه… دو… یک» چیلیک!
