داستان

بوتان دهه‌ها در انزوایی خود‌خواسته زندگی کرده و تازه همین‌ اواخر برای کاروکاسبی درش را باز کرده‌اند. همه‌اش جنگل و کوه و جاده‌های تک‌بانده است که فقط سه‌هزار فوت با ته دره فاصله دارند و آدم‌هایی با لباس‌های ملیِ بامزه و زورکی. (مردها مجبورند جوراب‌های طرح لوزیِ تا زیر زانو و ربدوشامبرهای گل‌و‌گشاد بپوشند که آن را می‌آورند روی کمربندشان.اگر حرفم را باور نمی‌کنید توی اینترنت دنبالش بگردید).