داستان

خودم را اهل ملاحظه نشان می‌دهم و وانمود می‌کنم که تماشایشان نمی‌کنم. به کارهای خانه می‌رسم و باغچه را آب می‌دهم ولی نمی‌توانم خوشحالی و ذوق‌زدگی‌شان را نبینم. صدای دخترها می‌آید که روی چمن می‌دوند. اسم‌هایشان را یاد می‌گیرم. مهمان‌ها اغلب درِ کشویی را باز می‌گذارند، برای همین در مدتی که پدر و مادر دارند در خانه جاگیر می‌شوند و چمدان‌ها را خالی می‌کنند و برای ناهار تصمیم می‌گیرند، حرف‌هایشان را می‌شنوم.