داستان

هیچ خانه‌ای گم نمی‌شود. در شهری که درهایش به لطف آهنگرها چنین نقش و نگاری داشته باشند دیگر نیازی به پلاک و عدد نیست. آهنگری که درست مثل یک بافنده‌ی فرش،پتک روی پتک زده و نقش‌ها را از دل سخت آهن بیرون آورده،و برحسب ذوق و سلیقه‌ی خودش یا سفارش‌دهنده گاهی طرح‌ها را انتزاعی کرده، گاهی اسلیمی و گاهی هم نقشی ساده زده است.
این روزها شاید به‌سختی در هر کوچه یکی‌شان پیدا شود اما تصورش هم شیرین است که در دنیای شلوغ و پرعدد و رقم ذهن‌های امروز، بشود یک‌عدد را کم کرد. کافی است فقط نام کوچه به یاد کسی مانده باشد، درها خودشان راه را نشان می‌دهند که بفرمایید از این طرف. کاری که هیچ عددی حتی رند هم از پسش برنمی‌آید. دنبال خانه‌ی طاهره خانم می‌گردی؟دو قدم جلوتر همان دری که دو آهوی بازیگوش دارد.