داستان

پلک‌ها انگار دروازه‌ی ورود به جهانی دیگرند. روی چشم‌ها که بیفتد دیگر کسی نمی‌داند در آن ساعت‌های پر سکوت بر آدمی چه می‌گذرد. حتی آدم‌ِ خوابِ چند لحظه پیش، بعد از پرتاب شدن در دنیای بیداری به‌ندرت چیزی به یاد دارد. مجموعه‌ی «خواب‌ها» تلاش آریا تابندهپور برای ثبت لحظه‌هایی است که خود صاحبان خواب هم هیچ‌وقت نمی‌توانند از خودشان ببینند. هر سوژه قبل از خواب شاتر را فعال کرده و دوربین بدون حضور عکاس، طول دوره‌ی خواب او را ثبت کرده‌است. سوژه‌ها سن‌ها و شغل‌های متفاوت دارند و همین تفاوت، خواب‌هایشان را متفاوت و دیدنی کرده است.
در تمام طول خواب،‌ آدم‌ها ظاهرا همان‌جایند. جسم‌هایشان که همان‌جاست اما انگار آنجا نیستند. کجایند؟ نزدیک؟ دور؟ نمی‌دانیم. تنها می‌توانیم بفهمیم که در تقلایند. در حال طی کردن مرزهایی نامرئی.