حمامهای عمومی مال وقتی بود كه جمع آب و آتش كنار هم در خانه سخت بود و خزینه و تون و سربینه كلمات كمیاب و نامصطلح نبودند، مال وقتی بود كه بخشی از زندگی اجتماعی آدمها همانجا میگذشت. آدمها در حمام عروس و داماددار میشدند و برای بدهكارها گلریزان میگرفتند و پول جمع میكردند و پهلوانهای شهر بازوهایشان را نشان میدادند. معركهای كه فقیر و غنی را بیلباس و عور كنار هم جمع میكرد.
حمامهای خانگی كه ساخته شد این بخش زندگی شهريِ حمامها بیفروغ شد و بعد ناگهان از بین رفت. حمامها دیگر جای دید و بازدید و احوالپرسی و خبرگیری از زندهها و مردهها نبود. حمامهای عمومی شد جای در راه ماندهها و سربازها و مسافرهایی كه پول ماندن در اتاقهای حمامدار را نداشتند اما هنوز هم بعضیها برای تنشویی و دلاكی و مشت و مال به حمامهای عمومی میروند؛ بهعادت شاید یا بهخاطره، برای دیدن گذشته و زندگی در گذشته.
روایت تصویری پیش رو، مجموعهعكسهایی است از معدود حمامهای عمومی باقیمانده در نقاط مختلف ایران كه طی دو دههی گذشته عكاسی شدهاند؛ گرمابههایی سر پا كه هنوز از حضور آدمها خالی نشدهاند.
