۱۹۵۶، آمریکا. نویسنده و منتقد. نویسنده‌ی مجموعه‌مقالات Paris to the Moon. گاپنیک را بیشتر به واسطه‌ی نوشته‌هایش در نیویورکر می‌شناسند. او رمان‌های The King in the Window و The Steps Across the Water را در حوزه‌ی ادبیات کودکان نوشته است.
بیشتر کتاب‌هایی که در آن‌ها اشاره‌ای به غذا می‌شود، از جمله رمان‌های کلاسیک قرن نوزدهم، غذاهای نوع اول را دارند. در رمان‌های ترولوپ سه وعده غذا در روز سرو می‌شود. افراد و سیاستمداران استیک، کباب بره یا گوشت گوسفند می‌خورند اما در واقع می‌توان غذاها را به‌راحتی با هم جابه‌جا کرد.
بعد از سال‌ها ازدواج، کنجکاوی آدم از لحظات فوق‌العاده‌ای که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد منتقل می‌شود به کنکاشِ لحظات کوچک‌تر و غریب‌تری که در گذشته اتفاق افتاده‌اند: همسرت که در شانزده‌سالگی دارد خمیر ورز می‌دهد. همان‌طور که پروست می‌دانست، عشق نه‌فقط به شیفتگی حال، که به حسادتِ گذشته متکی است.
من تصمیم گرفتم رانندگی یاد بگیرم چون می‌خواستم رانندگی یاد بگیرم، نه چون ـ این را به هرکسی که گوشش بدهکار بود گفتم ـ دنبال استعاره‌ای برای میانسالی می‌گشتم، یا چون می‌خواستم از بندِ گذشته‌ی پیاده‌‌ام رها شوم، یا چون می‌خواستم زمانِ تلف شده در صندلیِ مسافر را جبران کنم. زن‌ها زیاد درباره‌ی یاد گرفتن رانندگی نوشته‌اند؛ برایشان سمبل یک رهایی بزرگ‌تر و متعالی‌تر است.
