در این شماره کنار داستان‌های کوتاه کوتاه امروزی، از ادبیات داستانی گذشته هم نمونه‌هایی انتخاب کرده‌ایم. یکی از ویژگی‌های قصه‌گویی فارسی تکرار قصه‌های مشترک است. گاهی قصه‌ای طی هزار سال بارها در کتاب‌های مختلف بازنویسی و تکرار شده و هر نویسنده‌ای روایت خودش را ارائه کرده است.
بانو چون داخل خانه‌ی خواجه نعمان شد، کنیزان در برابرش تعظیم کردند، کنیزان یک دست لباس حریر زرین‌طراز حاضر کردند، بانو پوشید و چون سرو آزاد به عمارت رفت و بالای تخت نشست، خود را آراست و غرق دریای دُرّ و گوهر شد. با کنیزان به صحبت مشغول شد که ناگاه سروکله‌ی خواجه نعمان از در داخل شد.
داستان خواجه‌ي سگ‌پرست در عصر صفوي كتابت شده و نشانه‌هايي از زمان و زندگي آن عصر دارد اما به‌نظر از الگوي داستاني قديمي‌تري پيروي مي‌كند. داستانِ صبر بر مصائب و فرج بعد از شدايد، داستان آدمي كه بر مشيت خداوند گردن مي‌نهد و در انتها از مكر و فريب و دسايس اطرافيان نجات پيدا مي‌كند. داستان‌هايي با اين الگو در ادبيات شفاهي زياد بوده‌اند.
