علی خدایی می‌گوید برای نوشتن از تهران نباید تنها به شهری نگاه بیندازیم که امروز در آن زندگی می‌کنیم، بلکه باید تهران قدیم را هم در داستان‌ها تصویر کرد.
رئیس هیأت داوران اولین دوره جایزه «داستان تهران» در گفت‌وگو با ستاد خبری این جایزه، با اشاره به اینکه پارسال خبری ازتهران سی یا چهل سال پیش در داستان‌های ارسالی نبود، افزود: شاید بد نیست به این نکته فکر کنیم که آیا تنها باید نویسندگان جدید و یا جوان در این مسابقات و گردهمایی‌های ادبی شرکت کنند و آیا وقت آن نرسیده که از نویسندگان دیگر نیز بخواهیم که تهران خودشان را در قالب داستان ارائه کنند، چیزی که ما پارسال کمتر شاهدش بودیم.
نویسنده کتاب «تمام زمستان مرا گرم کن» معتقد است نویسندگان جوان می‌توانند با تصویر کردن آنچه در دل نسل‌های گذشته است، تهران دیگری را هم در داستان‌های خود داشته باشند؛ تهرانی که مثلاً از زبان یک پدر و یا مادر در قصه روایت می‌شود.
خدایی گفت: جایزه داستان تهران فقط یک مسابقه نیست، بلکه یک گردهمایی بزرگ داستانی درباره تهران است و هرکس باید تهران خودش را در این فرم ادبی ثبت کند، مثل همان اتفاقی که در سینما شاهد آن بوده‌ایم.
این نویسنده با اشاره به اینکه باید همانطور که لایه‌های سطحی شهر تهران را می‌بینیم و تصویر می‌کنیم، عمق این شهر را هم ببینیم و تهران دیگری را نیز کشف کنیم، افزود: اگر خوب گوش کنیم هنوز صداهای گذشته در تهران وجود دارد؛ مثلاً وقتی نیمه‌شب است و در کوچه‌ای آواز بیات تهران را می‌شنوی.
وی تصریح کرد: جایزه «داستان تهران» تازه شروع شده و باید گام‌های خودش را بردارد و هرچه جلوتر می‌رویم فکرهای خوب و اندیشه‌های بهتری را نیز به این گردهمایی داستانی اضافه کنیم. مثلاً خود من آرزو دارم که جایزه داستان اصفهان نیز برگزار بشود. این ایده‌ای است که از دل جایزه «داستان تهران» بیرون آمده و باید منتظر ایده‌های خوب دیگری نیز باشیم.
نویسنده «کتاب آذر» با تأکید براینکه خوب است چراغ این جایزه در طول سال نیز روشن نگه داشته شود، به چاپ برخی از این داستان‌ها در مجله همشهری داستان به عنوان تلاشی در این راستا اشاره کرد و پیشنهاد داد که در کنار این کار، در طول سال نیز شب‌های داستان‌خوانی با موضوع تهران برگزار شود.
خدایی همچنین در مورد معیارهای لازم برای نوشتن داستانی درباره شهر تهران گفت: داستان در وهله اول باید داستان باشد و در وهله دوم روح مردم آن شهر و صدای آن شهر در داستان ثبت شده باشد؛ از جمله پرنده‌ها، کوچه‌ها، اسم‌ها، درخت‌ها، بر‌ج‌ها، ترافیک و هرچیزی دیگری که مال آن شهر است، بطوریکه وقتی من چشمم را می‌بندم و به داستان فکر می‌کنم، بتوانم شهر تهران را مجسم کنم.
دومین جایزه «داستان تهران» از سوی ماهنامه داستان همشهری برگزار می‌شود. بر اساس فراخوان این جایزه، مهلت ارسال آثار تا پایان مهرماه ۹۴ است.
